وال پست در دیوار
وال پست کلافی است که در طول های مشخص برای یکپارچه عمل نمودن دیوار به کار می رود. این وال پست ها سبب درگیری دیوار با اسکلت و در نتیجه استحکام دیوار خواهد شد. همان گونه که از نامش پیداست، وال پست نگهدارنده دیوار است .
این المان که معمولا به صورت یک تیر-ستون طراحی می گردد، در انتهای سالن های صنعتی و به طور کل فریم های با دهانه بالا که انتهای آن با دیوار پوشش می گردد، قرار می گیرد.
وظیفه وال پست ها انتقال نیروهای حاصل از باد و زلزله از دیوار به فریم می باشد که موجب عدم تخریب دیوار می گردد. به طور عمومی اتصال آن در انتهای متصل به فریم به صورت لوبیایی جهت مراحل نصب و بر روی فونداسیون به صورت مفصل می باشد.
نقش وال پست در دیوار چیست ؟
به عنوان نگهدارنده دیوار است و سبب درگیری دیوار با اسکلت و در نتیجه باعث استحکام دیوار در برابر باد و زلزله می شود و کلافی است که در طولهای مشخص برای یکپارچه عمل نمودن دیوار بکار می رود و معمولاً به صورت یک تیر- ستون طراحی می گردد و در انتهای سالن های صنعتی و به طور کل فریم های با دهانه بالا که انتهای آن با دیوار پوشش می گردد، قرار می گیرد.
و میتواند فلزی یا بتن آرمه باشد. و نوع فلزی آن معمولاً بصورت پروفیل نبشی، ناودانی و یا قوطی میباشد.
انواع وال پست
وال پست قائم
وال پست افقی
عملکرد وال پست در دیوار چیست ؟
دو سر این اجزای قائم ( که معمولاً قوطی 6*6 انتخاب می شوند ) باید به گونه ای مناسب در کف و سقف مهار گردند. برای این کار می توان قبل از بتن ریزی داخل قالبها پلیت جایگذاری کرد و بعد از اتمام بتن ریزی از این پلیت ها برای جوشکاری از آنها استفاده کرد و یا میتوان با انکر بولت اقدام به جایگذاری پلیت در تیرها و ستون ها نموده و از آن برای اتصالات وال پست استفاده کرد .
لبه قائم تیغه ها نباید آزاد باشد. این لبه ها باید به یک تیغه دیگر یا یک دیوار عمود بر آن، یا یکی از اجزای سازه یا ستونکی که به همین منظور از فولاد، بتن آرمه یا چوب تعبیه می شود، با اتصال کافی داشته باشد.
ستونک می تواند از یک ناودانی حداقل نمره 6یا معادل آن از فولاد، بتن آرمه یا چوب تشکیل شده باشد. اگر طول تیغه پشت بند کمتر از 1?5 متر باشد، از لبه آن می تواند آزاد باشد.
حداکثر طول مجاز دیوار غیر سازه ای یا تیغه ای بین دو پشت بند عبارتست از 40 برابر ضخامت دیوار یا تیغه و یا 6 متر هر کدام کمتر باشد و حداکثر ارتفاع مجاز دیوارهای غیر سازه ای و تیغه ها از تراز کف مجاور 3.5 متر می باشد .
در شرایط فوق نیازی به اجرای وال پست قائم یا افقی نیست ولی در صورت اضافه شدن دهنه ها یا ارتفاع نیاز به استفاده از وال پست می باشد.لبه قائم تیغه ها نباید آزاد باشد . این لبه ها باید به یک تیغه دیگر یا یک دیوار عمود بر آن ، یا یکی از اجزای سازه یا ستونکی که به همین منظور از فولاد ، بتن آرمه یا چوب تعبیه می شود، با اتصال کافی داشته باشد.
ستونک می تواند از یک ناودانی حداقل نمره 6یا معادل آن از فولاد ،بتن آرمه یا چوب تشکیل شده باشد . اگر طول تیغه پشت بندکمتر از 1.5 متر باشد ، از لبه آن می تواند آزاد باشد.
اجرای وال پست فلزی در بلوک های سبک بتنی هوادار اتوکلاو شده
ابتدا محل ورق‌های اتصال به کف و سقف را مطابق با محل پیش بینی شده در نقشه‌ها مشخص می‌کنیم. پس از نصب ورق‌های اتصال، نوع فلزی را به ورق پایینی و ورق بالایی جوش می‌دهیم.
در یک طرف، بلوک سبک را به صورت کامل و در طرف دیگر جای آن را از داخل بلوک توسط اره ایجاد می‌کنیم. در صورتی که وال پست در ضخامت بلوک قرار می‌گرفت و اگر بلوک کوچکتر از 15 سانتیمتر ضخامت داشت، محل عبور وال پست را ایجاد می‌کنیم. در حالت دوم روی وال پست را با توری پوشش می‌دهیم.
نکات اجرایی وال پست
چنانچه پروفیل وال پست ارائه شده از طرف دستگاه مشاور دوبل نبشی باشد بهتر است که در هنگام ساخت وال پست، دهانه ی آن 1سانتی متر بیشتر از ضخامت دیوار مربوطه در نظر گرفته شود، تا تیغه کاملا داخل آن قرار بگیرد. همچنین در وال پست عمودی، بایستی در فواصل یک متر به یک متر با استفاده از میلگرد آجدار نمره 10، شاخک هایی را به قوطی یا نبشی های وال پست جوش داد تا گیرداری لازم بین تیغه و وال پست عمودی تامین شده و دیوار مورد نظر در هنگام وارد شدن بارهای جانبی رفتار یکپارچه تری از خود نشان دهد.
جهت گیرداری بیشتر وال پست افقی، در فواصل 1 تا 1?5 متر با استفاده از میلگرد آجدار نمره 14 و بالاتر، به سازه سقف متصل می شوند. همه پروفیل های مورد استفاده در ساخت وال پست های افقی و عمودی بایستی ضد زنگ خورده و جهت اتصال بهتر بین وال پست با دیوار های دو طرف و همچنین جلوگیری از ترک های ناشی از حرکات جانبی ساختمان در مرحله نازک کاری، روی آن توری مرغی یا رابیتس کشیده شود و با سیم گالوانیزه محکم گردد.