مقاوم سازی ساختمان

 

در مواردی برای تقویت و مقاوم‌سازی سازه های بتنی نیاز است کاشت میلگرد در بتن است. یکی از مهمترین تحولات در ساخت و ساز سازه های بتنی قابلیت اتصال بتن جدید به قدیم و اتصال اجزا و سازه های فولادی به سازه های بتنی موجود با استفاده از روش کاشت آرماتور و بولت می‌باشد. اتصال و چسب کاشت تعبیه شده بین دو المان، می‌بایست جوابگوی نیروهای وارده به دو المان را از هر لحاظ دارا باشد. در مجموع روش کاشت بولت و آرماتور یکی از کاربردی ترین و اقتصادی ترین روش‌های تقویت سازه می‌باشد که امکان اصلاح نواقص اجرائی و اعمال تغییرات نقشه‌های اجرائی و یا در طرح های مقاوم سازی ساختمان ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. داشتن دانش کافی طراحی و اجرای کاشت میلگرد و آرماتور در بتن از اهمیت بالائی برخوردار است. در این میان انتخاب نوع چسب کاشت میلگرد نیز جهت ایجاد اتصال هرچه بهتر بین بتن و آرماتور از اهمیت بسزائی برخوردار است. در بیشتر موارد همچنین اجرای سیستم کاشت باید به صورتی انجام پذیرد که مقاومت کششی بیشتر از مقاومت کششی میلگرد داشته باشد   .

 

کاشت آرماتور و کاشت بولت به سه روش زیر انجام می‌شود:

1- کاشت آرماتور و بولت با استفاده از مواد پایه سیمانی

2- کاشت بولت و آرماتور با استفاده از چسب کاشت اپوکسی (چسب کاشت شیمیایی)

3- کاشت آرماتور و بولت با استفاده از مهار مکانیکی

 

روش کاشت آرماتور با استفاده از مواد پایه سیمانی

در پروژه‌های ساختمانی به دلیل فراموشی در تعبیه ریشه‌های ستون یا دیوار برشی، اجرای ستون در محل‌هایی غیر از محل استقرار ستون در نقشه، رفع خطا در محل میلگردهای انتظار و بالاخره عملیات بهسازی و بازسازی ساختمان از روش کاشت پایه سیمانی استفاده می‌شود (در جاهایی که مقاومت کششی زیادی در میلگردهای کاشت شده نیاز نیست). در روش کاشت آرماتور و بولت در بتن سوراخی به قطر 5 میلیمتر بزرگتر از قطر میلگرد و به طول مهاری آن و یا بیشتر با استفاده از دستگاه مغزه‌گیر، در بتن ایجاد می‌شود و داخل آن با حجم دو سوم حفره، ملات روان پر می‌گردد. ملات روان دارای مواد منبسط شونده و روانساز می‌باشد. پس از پر نمودن سوراخ، آرماتور و یا بولت به کمک جک هیدرولیک با فشار به داخل سوراخ رانده شود. مواد داخل حفره در مدت زمان لازم عمل‌آوری می‌گردد تا ملات به مقاومت مورد نیاز برسد. بدیهی است اگر آرماتور یا بولت کاشت شده آجدار بوده و محیط سوراخ مضرس شده باشد مقاومت کششی آن رضایت بخش‌تر خواهد بود.

 

روش کاشت بولت و روش کاشت آرماتور با استفاده از مواد اپوکسی

روش کاشت آرماتور و بولت با استفاده از مواد پایه اپوکسی همانند روش کار کاشت با مواد پایه سیمانی است که در آن به جای سیمان از رزین اپوکسی یا چسب کاشت آرماتور و بولت استفاده می‌شود. با توجه به چسبندگی فوق‌العاده زیاد چسب‌های کاشت اپوکسی بتن، بدیهی است که قطر سوراخ و طول مهاری کوچکتر خواهد شد، در نتیجه عملیات سوراخ‌کاری سهل تر می‌گردد. اما قیمت مواد کاشت اپوکسی گرانتر از مواد پایه سیمانی است. چسب‌های کاشت آرماتور اپوکسی قدرت گیرش فوق‌العاده زیادی به سطح بتن و فولاد دارند. بنابراین آنها را نمی‌توان به صورت ترکیب کامل بسته‌بندی و حمل نمود، زیرا به سرعت می‌گیرند و فاسد می‌شوند.

   مراحل روش اجرای کاشت آرماتور و بولت عموماً به شرح زیر است:

•           محاسبه ابعاد سوراخ برای استقرار آرماتور و یا میلگرد

•           ایجاد سوراخ مورد نیاز با ابزار مناسب،

•           تمیز نمودن گرد و غبار ناشی از حفاری با استفاده از دستگاه مکنده یا برس موئی،

•           زدودن هرگونه چربی و مواد روغنی، دانه‌های سست و یا سطوح فاقد استحکام و رطوبت از سطوح داخلی سوراخ،

•           ترکیب نمودن اجزا چسب کاشت میلگرد درون نازل،

•           تزریق چسب کاشت آرماتور تا میزان دو سوم حجم حفره،

•           نصب رول بولت به صورت چرخشی داخل سوراخ کاشت بولت،

•           تمیز نمودن مواد اضافی بیرون ریخته از دهانه سوراخ با کاردک و یا ابزار دیگر،

•           زمان عمل‌آوری بر اساس درجه حرارت محیط می‌باشد که پس از گذشت این زمان، بارگذاری قابل اعمال است.

 

انواع روش های نصب و اجرای کاشت میلگرد

سیستم های متفاوتی در بازار وجود دارد که بر اساس نوع رزین چسبی که ترکیب آنها بکار گرفته شده و نحوه نصب و کاربرد، دسته‌بندی می‌گردند. چسب کاشت شیمیایی بولت یا چسب کاشت شیمیایی آرماتور به صورت دو یا سه جزئی تولید می‌گردند. در بعضی حالات این مواد بصورت جدا داخل کپسول تعبیه می‌شوند و در بعضی موارد به صورت چسب های کاشت کارتریجی یا به صورت فله ای می‌باشند که در این حالت خمیر کاشت بولت و آرماتوردر بسته بندی‌های متنوع عرضه می‌گردند. در تمام این سیستم ها یک سوراخ ایجاد شده و سپس تمیز می‌گردد. روند تمیز کردن بسته به نوع محصول متفاوت است. در بسیاری از موارد سوراخ می‌بایست با استفاده از فرچه یا پمپ تمیز گردد.

در سیستم های تزریق رزین و چسب کاشت میلگرد، با استفاده از یک ابزار تزریق، سوراخ ایجاد شده با رزین و یا چسب پر می‌شود. دو جزء سازنده چسب کاشت در حین تزریق به صورت خودکار ترکیب می‌شوند. این اجزاء شامل مواد آلی اپوکسی، پلی استر و وینیل استر، سیمانی و ترکیبات آلی- غیرآلی است. میلگردها بعد از پرکردن سوراخ ها با یک حرکت پیچشی به داخل سوراخ وارد می‌گردد.

 

علاوه بر این از سیستم های کپسول شیشه ای کاشت میلگرد نیز استفاده می‌شود. این کپسول ها حاوی موادی هستند که ترکیبات رزینی آن در بخش محصولات و چسب کاشت میلگرد توضیح داده شد. این کپسول ها در داخل سوراخ قرار داده می‌شوند و سپس میلگرد یا بولت با استفاده از چکش به داخل سوراخ وارد می‌شود، که باعث می‌شود کپسول شکسته و در نتیجه کپسول ها از بین رفته، رزین و ماده سفت کننده ترکیب می‌شوند.

 

مراحل اجرای کاشت شیمیایی میلگرد یا کاشت شیمیایی آرماتور

•           انتقال بار در سیستم روش کاشت میلگرد

•           میلگردهای مهاری در روشکاشت میلگرد براساس کاربرد به دو نوع تقسیم می‌شوند:

•           میلگردهای مهاری در بتن بدون اتصال تقویت شده: این میلگردها بار را همانند بولت های مهاری به بتن منتقل می‌کنند.

•           میلگردهای مهاری در بتن با اتصال تقویت شده: این میلگردها همانند وصله های تقویتی عمل می‌کنند.

 

کاشت آرماتور به کمک مهار مکانیکی

در این روش همانند روش‌های قبلی ابتدا سوراخی به قطر حدود دو میلیمتر بزرگتر از قطر آرماتور در بتن ایجاد می‌گردد، سپس آرماتور را با مهار مکانیکی داخل سوراخ قرار می‌دهند. این آرماتور درانتهای خود دارای پره‌های مخصوصی است که با چرخاندی پیچ بالای آرماتور باز می‌شوند و به جدار سوراخ می‌چسبند. آرماتور آنقدر سفت می‌گردد تا پره‌ها تا جایی که ممکن است به دیوار بچسبند. در این روش نیز طول مهار بسیار کوتاه است. شاید این روش کاشت آرماتور و پیچ برای بارهای دینامیکی مناسب نباشند، چون پره‌ها می‌توانند بتن محیطی خود را خرد نمایند ولی به هر حال در کارهای استاتیکی جزء روش های کاشت بولت و آرماتور بسیار عالی هستند. هر نوع آرماتور مکانیکی بر حسب قطر و مقاومت میلگرد دارای نیروی برشی و کششی مجاز می‌باشد که توسط کارخانه سازنده ارائه می‌گردد.

 

 جهت مطالعه کاشت میلگرد با چسب هیلتی روی لینک کلیک کنید.

 

 

 

 هدف اصلی  از طراحی لرزه ای افزایش شکل پذیری و استهلاک انرژی زلزله با ورود سازه به ناحیه غیرخطی می باشد. تعداد بسیاری از سازه های بتنی به دلیل تغییر شکلهای ماندگار فراتر از حد مجاز و هزینه های زیاد بازسازی پس از زلزله تخریب و مجددا" احداث می شوند. جهت جلوگیری از تخریب این گونه سازه ها نیاز به مصالحی با خاصیت ابر کشسانی و توانایی بازیابی تغییر شکل اولیه پس از باربرداری می باشد.

استفاده از آلیاژهای حافظه دار شکلی در دیوار برشی بتنی برای برطرف نمودن این مشکل توسط محققین پیشنهاد شده است. دیوار برشی یا دیافراگمِ قائم، به دیواری گفته می‌شود که برای مقاومت در برابر نیروهای جانبی طراحی شده است و نقش مهمی در انتقال بارهای جانبی ناشی از زلزله یا نیروی باد دارد و باعث مقاوم سازی ساختمان می شود. دلیل نام گذاری این دیوارها به دیوار برشی از آن جهت است که قسمت عمده برش ناشی از نیروهای جانبی را جذب و منتقل می کنند.

انواع دیوار برشی : 

·          فولادی

این دیوارها برای مقاوم سازی ساختمان های فولادی به کار می روند و با اتصالات خود سبب مقاوم سازی  تیر و ستون های اطراف می شوند.

·          مرکب

این دیوارها شامل  ورق های تقویت شده ی فولادی مدفون در بتن مسلح و خرپاهای ورق فولادی مدفون در داخل دیوار بتن مسلح می باشند.

·          مصالح بنایی

این دیوارها شامل دیوارهای برشی مسلح نظیر دیوارهای با آجر توخالی و پر شده با دوغاب می باشند.

·         بتن مسلح

این دیوارها خود نیز دو نوع هستند

·          در جا

·         پیش ساخته

انواع دیوار برشی از لحاظ شکل مقطع : 

·          مستطیل شکل با آرماتور گذاری یکنواخت در سراسر مقطع

·          مستطیل شکل با آرماتور گذاری متمرکز در دو انتهای دیوار

·         دمبلی شکل یا I شکل

مقاوم سازی ساختمان

       یکی از روش های مقاوم سازی ساختمان های بتنی اضافه نمودن دیوار برشی می باشد. دیوار برشی مقاومت، سختی و شکل پذیری سازه را بشدت افزایش می دهد و باعث بهبود رفتار لرزه ای سازه و کاهش تغییر شکل های و خسارات وارد به دیگر المان های بتنی سازه می گردد. در مقاوم سازی لرزه ای با دیوار برشی  چنانچه تیر و ستون های سازه بتنی قابلیت تحمل بارهای ثقلی را داشته اما تحت بارهای لرزه ای آسیب پذیر باشد اضافه نمودن دیوار برشی باعث جذب نیروی جانبی لرزه ای توسط این دیوارها شده و از اعمال نیروها و تغییر شکل های لرزه ای به تیر ها و ستون ها جلو گیری می نماید. در نتیجه اضافه نمودن تنها دو یا چهار دیوار برشی باعث کاهش آسیب پذیری تمامی تیرها و ستون ها می گردد.

·         البته باید توجه داشت که بعلت سختی زیاد دیوارهای برشی، معمولاً نیروهای زیادی در فونداسیون زیر آنها ایجاد می گردد که مقابله با آنها مستلزم تقویت شدید فونداسیون موجود و یا اضافه نمودن شمع در پای دیوارهای برشی می باشد.

   مقاوم سازی لرزه ای با دیوار برشی : 

·         اتصال دیوار برشی به سازه باید به نحوی باشد که بتواند نیروی طبقه را به دیوار منتقل نماید تا دیوار بتواند نیروی زلزله را به خود جذب کند و با سختی خود از تغییر شکل های جانبی ساختمان را کاهش دهد. برای این منظور در تراز سقف ها باید اتصالات مناسبی توسط کاشت بولت بین دیوار برشی و دال بر قرار گردد. همچنین می توان با استفاده از کاشت بولت در تیر و ستون و پوشاندن این المان ها در بتن دیوار برشی انسجام خوبی بین دیوار و سازه موجود بر قرار نمود. همچنین آرماتورهای دیوار برشی باید در طبقات بصورت پیوسته باشد تا نیروهای لرزه ای بتواند بصورت پیوسته در ارتفاع دیوار از بالا به پایین و نهایتا به فونداسیون منتقل گردد. به علت سختی بیشتر دیوار برشی نسبت به بادبند، تعداد دهانه‌های لازم برای تعبیه دیوار برشی کمتر از دهانه‌ های لازم برای بادبند است. که درنتیجه مشکلات کمتری در زمینه معماری بوجود می‌آورد.

 

 

 

 

در این مطلب ما سعی کردیم شما را با مزایا و معایب سازه های فولادی در سایت آرین تیس آشنا کنیم.

مزایای سازه های فولادی

مقاومت زیاد:

مقاومت قطعات فلزی زیاد بوده و نسبت مقاومت به وزن از مصالح بتن بزرگتر است به این علت در دهانه های بزرگ سوله ها و ساختمان های مرتفع ساختمان هایی که بر زمین های سست قرار میگیرند حائز اهمیت فراوان می باشد.

خواص یکنواخت:

فلز در کارخانجات بزرگ تحت نظارت دقیق تهیه می شود یکنواخت بودن خواص آن می توان اطمینان کرد و خواص آن بر خلاف بتن با عوامل خارجی تحت تاثیر قرار نمیگیرد

اطمینان در یکنواختی خواص مصالح در انتخاب ضریب اطمینان کوچک موثر است که خود صرفه جویی در مصرف مصالح را باعث می شود

دوام:

دوام فولاد بسیار خوب و مناسب است ساختمان های فلزی که در نگهداری آن دقت گرددبرای مدت طولانی قابل بهره برداری خواهد بود.

خواص ارتجاعی:

خواص مفروض ارتجاعی فولاد با تقریب بسیار خوبی مصداق عملی دارد فولاد تا تنش های بزرگی از قانون هوک به خوبی پیروی می کند مثلا ممان اینرسی یک مقطع فولادی را می توان با اطمینان در محاسبه وارد نمود حال اینکه در مورد مقطع بتنی ارقام مربوطه چندان معین و قابل اطمینان نمی باشند.

شکل پذیری:

از خاصیت مثبت مصالح فلزی شکل پذیری ان است که قادرند تمرکز تنش را در واقع علت ترد و شکننده در مقابل این نیروها فوق العاده ضعیف اند یکی از عوامل که در هنگام خرابی عضو خود خبر داده و از خرابی ناگهانی و خطرات ان جلوگیری می کند.

پیوستگی مصالح:

قطعات فلزی با توجه به مواد متشکله آن پیوسته و همگن می باشد ولی در قطعات بتنی صدمات وارده در هر زلزله به پوشش بتنی روی سلاح میلگرد وارد می گردد ترک های که در پوشش بتن پدید می اید قابل کنترل نبوده و احتمالا ساختمان در پس لرزه یا زلزله بعدی ضعف بیشتر داشته و تخریب می شود.

انفجار:

در ساختمان های بارهای وارد توسط اسکلت ساختمان تحمل شده از قطعات پرکننده مانند تیغه ها و دیوارها استفاده نمی شود نیروی تخریبی انفجار سطوح حائل را از اسکلت جدا می کند و انرژی مخرب اشکار می شود ولی ساختمان کلا ویران نخواهد گردید در ساختمان های بتن مسلح خرابی دیوارها باعث ویرانی ساختمان خواهد شد.

تقویت پذیری و امکان مقاوم سازی :

اعضای ضعیف ساختمان فلزی را در اثر محاسبات اشتباه تغییر مقررات و ضوابط اجرا میتوان با جوش و یا پرچ و یا پیچ کردن قطعات جدید تقویت نمود و یا قسمت یا دهانه های اضافه کرد.

شرایط اسان ساخت و نصب:

تهیه قطعات فلزی در کارخانجات و نصب آن در موقعیت شرایط جوی متفاوت با تمهیدات لازم قابل اجرا است.

سرعت نصب:

 

سرعت نصب قطعات فلزی نسبت به اجزا قطعات بتنی مدت زمان کمتری می طلبد.

 

پرت مصالح:

با توجه به تهیه قطعات از کارخانه پرت مصالح نسبت به تهیه و بکار گیری بتن کمنر است.

وزن کم:

میانگین وزن ساختمان فولادی را می توان بین 245- 390 کیلوگرم بر متر مربع و یا بین 80 تا 128 کیلوگرم برمتر مکعب تخمین زد در حالی که در ساختمان های بتن مسلح این ارقام به ترتیب بین 480 تا 780 کیلوگرم بر متر مربع یا 160 تا 250 کیلوگرم بر متر مکعب می باشد.

اشغال فضا:

در دو ساختمان مساوی از نظر ارتفاع و ابعاد –ستون و تیرها ی ساختمان های فلزی از نظر ابعاد کوچکتر از ساختمان های بتنی می باشد سطح اشغال یا فضا مرده در ساختمان های بتنی بیشتر ایجاد می شود.

ضریب نیروی لرزه ای:

حرکت زمین در اثر زلزله موجب اعمال نیروهای درونی در اجزا ساختمان می شود بعبارت دیگر ساختمان بر روی زمین که به صورت تصادفی و غیر همگن در حال ارتعاش است بایستی ایستایی داشته و ارتعاش زمین را تحمل کند در قاب های بتن مسلح که وزن بیشتر دارد ضریب نیروی لرزه ای بیشتر از قاب های فلزی است تجربه نشان میدهد که خسارت وارده بر ساختمان های کوتاه و صلب که در زمین های محکم ساخته شده اند زیاد است.

در حالی که در ساختمان های بلند و انعطاف پذیر انهایی که در زمین های نرم ساخته شده اند صدمات بیشتری از زلزله دیده اند به عبارت دیگر در زمین های نرم که دوره ارتعاش نسبتا بزرگ است ساختمان های کوتاه نتیجه داده اند و برعکس در زمین های سفت با دوره کوچک ساختمان های بلند احتمال خرابی کمتر دارند.

معایب سازه های فولادی

ضعف در دمای زیاد:

مقاومت ساختمان فلزی با افزایش دما کاهش یافته اگر دمای دمای اسکلت فلزی از 500 به 600 درجه سانتی گراد برسد تعادل ساختمان به خطر می افتد.

خوردگی و فساد فلز در مقابل عوامل خارجی:

قطعات مصرفی در ساختمان فلزی در مقابل عوامل جوی خورده شده و از ابعاد آن کاسته می شود و مخارج نگهداری و محافظت آن زیاد است.

تمایل قطعات فشاری به کمانش:

با توجه به اینکه قطعات فلزی زیاد و ابعاد مصرفی معمولا کوچک است تمایل به کمانش در این قطعات یک نقطه ضعف به شمار می آید.

جوش نامناسب:

در ساختمان های فلزی اتصال قطعات به همدیگر با جوش – پرچ – پیچ صورت می گیرد استفاده از پیچ و مهره و تهیه و یاخت قطعات در کارخانجات اقتصادی ترین و فنی تری کار می باشد.که در کشور ما برای ساختمان های متداول چنین امکانی وجود ندارد اتصال با جوش به علت عدم مهارت کافی جوش کاران استفاده از ماشین الات قدیمی عدم کنترل توسط مهندس ناظر گران بودن هزینه آزمایش جوش . ... بزرگترین ضعف می باشد.

 

 

 

در این مطلب از عمران وساخت از آرین تیس به سراغ مشکلی میرویم که ممکن است برای بسیاری از ساختمان ها پیش آمده باشد ، به طور کلی ترک ها تا حدودی مشکل ساز هستند که از لحاظ زیبایی غیر قابل قبول باشند و سبب خروج سازه از حالت آب بندی شوند . حتی وجود ترک در ساختمان می تواند بر دوام سازه اثرگذار باشد و از لحاظ سازه ای اهمیت داشته باشند . این نکته را همیشه باید مدنظر قرار داد که از وجود ترک در داخل ساختمان و تاثیر آن بر نمای داخلی ساختمان نباید به سادگی گذشت و هر چه سریعتر باید نسبت به بازسازی ساختمان اقدامات لازم صورت گیرد .

 

 

به طور کلی ترک‌های ایجاد شده در ساختمان به دو دسته زیر تقسیم بندی میشوند ؛

 

ترک غیر سازه ‌ای ، معمولاً عرض و عمق این ترک‌های کم است و از اهمیت زیادی به لحاظ تخریب ساختمان و خطرات جانی برخوردار نیستند و یکی از دلایل آن می توان به تغییرات رطوبت اشاره نمود .

ترک سازه‌ای ، ترک‌هایی با عرض 1/5 تا 2 میلیمتر و عمق 1/5 تا 2 سانتیمتر ترک‌های سازه‌ایی هستند ، که به لحاظ اهمیت می‌بایست مورد توجه قرار گیرد که بعضاً موجب تخریب و آسیب‌های جانی نیز می‌شوند.

 

در مواردی که ترک از نوع سازه‌ای باشد ؛ آن عضو ترک خورده می‌بایست یا تخریب و از نو بازسازی‌ ساختمان صورت گیرد و یا اینکه در محل ترک به روش خاص دوخته شود.

موقعیت ترک در ساختمان :

 

ترک‌های عمیق :

این ترک‌ها گاهی به طور دائمی به وجود می‌آید و دلیل آن نشست مرتب پی است که در این صورت‌، بودن ساکنان در ساختمان خطرناک است.

 

ترک‌های ثابت :

معمولاً پس از نشست پی‌، تحرک ساختمان کم می‌شود. این پدیده بر اثر قطع رطوبت و فشرده شدن سطح زیر پیش می‌آید. در نتیجه‌، شکست و ترک دیوار و اسکلت بنا نیز متوقف‌ و حالت آن ثابت می‌شود.

 

ترک‌های معمولی ( مویی) :

این ترک‌ها در اثر افت‌های کوچک در اسکلت بنا و به واسطه نیروها و در مواردی به علت نوع مصالح اندود به وجود می‌آیند. رطوبت‌، انقباض و انبساط حاصله در مقابل خشک شدن سطوح مرطوب‌، باعث ایجاد ترک‌های مویی می‌شود.

انواع ترک در ساختمان :

 

ترک‌های افقی :

ترک‌هایی که در راستای افق و در طول دیوار ایجاد می‌شود معمولاً به دو دلیل عمده بوجود می‌آیند.

 

به هنگام اجرای دیوار، استاد کار می‌بایست دیوار را تا ارتفاع نیمه از تراز انتهایی اجرا نماید و پس از خشک شدن و گیرش دیوار در مرحله بعد آنرا تا تراز ارتفاعی نهایی برساند. این ناپیوستگی در اجرا موجب نشست گرد و غبار خاک بر روی محل ناپیوسته دیوار می‌شود. این گرد و غبار از جنس دانه‌های رس ‌بوده ‌که حالت چربی دارند و در صورتی که استادکار قبل از اجرای نیمه دوم دیوار محل ناپیوستگی را از گرد و غبار نشوید پس از اجرا احتمال وجود ترک افقی در محل ناپیوستگی احتمالش ممکن است .

در صورتی که دیوار در یک مرحله اجرا شود، طبق روش توضیح داده در بند یک نباشد، دیوار کمانش کرده و یا در اصطلاح دیوار شکم می‌دهد و موجب ایجاد ترک افقی در دیوار و در نتیجه ترک دیوار میشود .

ترک‌های عمودی :

هنگامی که عمق‌ یا عرض این ترک‌ها زیاد ‌یا در اعضای دیگر سازه همچون سقف، کف و سایر قسمت ها ، و یا اینکه در سنگ قرنیز ادامه داشته باشند به دلیل اینکه ترک سازه‌ایی هستند از اهمیت فراوانی برخوردار است و علل ایجاد ترک‌های عمودی شامل موارد زیر است :

 

ترک‌های سازه‌ایی عمودی عمدتاً به دلیل نبود شناژ قایم یا کمبود آن و ایجاد فاصله زیاد بین شناژها ایجاد و در اصطلاح عامیانه گویند دیوار کمر می‌شکند.

در صورتی که پی زیر دیوار حرکت کند ترک‌های عمودی ایجاد می‌نماید.

در اثر اجرای نادرست هشتگیر در تقاطع دیوارها ترک‌های عمودی ایجاد می‌شود.

 

ترک‌های مورب :

ترک‌هایی که معمولاً زاویه 45 درجه نسبت به راستای افق دارند، به ترک‌های مورب معروف هستند. این ترک‌ها اغلب در اثر نشست دیوار ایجاد شده و نشانه شکسته شدن دیوار است. این نوع از ترک بسیار خطرناک ‌است . جهت تعیین محل نشست دیوار، در این نوع ترک ، اولین کار معین کردن راستای ترک است ، که برای این منظور باید عمود بر راستای ترک به سمت پایین ، طرف نشست کرده دیوار را مشخص نمود.

تعمیر ترک‌های ساختمان :

 

اساساً تعمیرات ساختمان به منظور جلوگیری از به هدر رفتن منابع که هزینه‌ی سنگینی را هم به ما تحمیل می‌کند و از طرفی امنیت جانی و رفاهی ساکنان را هم به خطر می‌اندازد صورت می‌گیرد. عمده علّت اصلی ترک ، که رفته رفته سبب خرابی بناها میشود ، نشست پی بر اثر عواملی همچون رطوبت و فشارهای وارده از طبقات ، بی مقاومتی خاک و عملکردهای آن میباشد .

عامل نشست پی ساختمان را هم میتوان ، نوع مصالح مصرفی و اجرای غیرفنی دانست . در مجموع، بر اثر حرکات زمین، اسکلت بنا حرکت می‌کند و شکست‌های مختلف که شامل ترک‌های عمیق ‌یا معمولی و در مواردی به شکل مویی است، نمایان می‌شود. در همه‌ی موارد، جهت تعمیر و نگهداری بنا، پس از اطمینان کامل از اینکه نشست و یا حرکت‌های که موجب بروز ترک در ساختمان شده است تثبیت شده است ، با لحاظ کردن نکات ایمنی ، ترک‌ها را کاملاً باز می‌کنیم ، اطراف آنها را عمق بیشتری می‌دهیم، سپس به منظور چسبندگی بیشتر مصالح بکار رفته با محل ، محل ترک‌ها را جارو زده و مرطوب می‌کنیم . پس از آن ، به منظور جلوگیری از ترک خوردگی دوباره اقدام به مصلح کردن ( توری گالوانیزه و آرماتورگذاری) محل ترک‌ها نموده و سپس با مصالح و مواد مناسب سطوح آنرا پر میکنیم .

 

 

تعمیر ترک‌های نیمه عمیق :

بر اثر حرکت پذیری سقف توفال که از انقباض و انبساط رطوبت و حرارت حاصل می‌شوند. ترک‌هایی به وجود می‌آید. این ترکها را با نوک کاردک و ماله خالی می‌کنیم، و سپس‌ آماده کشی‌‌ و پرداخت کٌشته و با پنبه زنی ، ترکها را می‌گیریم و آماده نقاشی می‌کنیم.

 

تعمیر ترک‌های عمیق :

اطراف ترک را با تیشه می‌تراشیم و سپس درز آن را کاملاً خالی می‌کنیم. به کار بردن گچ دستی و کف کش کردن، درون ترک را پر و سطح آنرا با گچ آماده صاف می‌کنیم‌. سپس با گچ کشته و پنبه آب‌، سطوح آنرا کاملاً پرداخت و آماده نقاشی می‌کنیم. به منظور جلو گیری از خطر کپ کردن، کشته کشی را در بعد وسیعی انجام می‌دهیم .در این مواقع، باید اصولی را به کار برد تا سطح ترک از اطراف به شکل پخ از گچ کاری و اندود برداشته شود تا عمق ترک در سطحی عریض پیوند شود. به این عمل اصطلاحاً پرداخت کردن، کشته و هم سطح کردن با زمینه در گچ کاری قدیمی می‌گویند.

 

تعمیر ترک در تقاطع دیوار :

دیوارها بر اثر نداشتن پیوند با هشت گیر ترک می‌خورند. در مواقعی نشست و شکست دیوارها، ترکها کاملاً باز و رویت می‌شوند‌. در بعضی موارد، این ترک‌ها بسیار عمیق هستند، به طوری که می‌توان دست را در درون آنها حرکت داد. در این حالت، به صورت زیر عمل می‌کنیم ؛

سطح ترک را از دو طرف کاملاً با تیشه می‌تراشیم، و پس از جارو کردن، سطوح آن را کاملاً مرطوب می‌کنیم‌.

چنانچه لازم باشد، کناره‌های ترک را با قلم و چکش چند سانتیمتر بازتر می‌کنیم تا نشست گچ با عمق بیشتری انجام شود.

ملات گچ تیزون را شلاقی در درون ترک می‌کوبیم تا سطح ترک کاملاً پر شود.

پس از پر کردن ترک به شکل سرتاسری و کف کش کردن گچ تیزون، اندود گچ و خاک را اجرا می‌کنیم.

در صورت نیاز، ترک را شمشه گیری می‌کنیم تا در سطح گچ‌کاری یکنواختی به وجود آید.

با گچ آماده و سپس گچ کشته، سطح اندود را ‌سفیدکاری ‌می‌کنیم و با پنبه آب زدن برای پرداخت، گچ‌کاری را خاتمه می‌دهیم.

چنانچه در محل تقاطع دیوار ابزار گرد زده شود، یعنی ماهیچه به وجود آید، ترک مجددی پیش نخواهد آمد.

 منظور از هشت گیر ؛

در اجرای تیغه های آجری بیشتر از 22 سانتی برای به وجود آوردن قفل و بست بین تیغه های عمود بر هم از آجرهای چارک و سه قد استفاده میکنند تا هم درز آجرها روی یک خط قایم نباشه و به قولی آجرها با هم کلید و درگیر باشند و هم در آن قسمت کنج دیوارها به یکدیگر اتصال داشته باشند .

 تعمیر ترک نعل درگاه :

به علت‌های زیر، نعل درگاهی و سطوح زیر آن می‌شکنند.

در اثر نشست ستون زیر نعل درگاه، به علت اهرم ‌شدن آن، برش افقی به وجود آید.

برش‌های عمودی به خاطر وجود پیوند و اثر نیروهای فشاری در امتداد تیر نعل درگاه و برش‌های طولی بعد از مقدار گیر نعل درگاه به وجود می‌آید که در هر دو حالت، جداره ترکها را می‌تراشیم، باز می‌کنیم و سپس گرد آن را می‌گیریم‌. سپس، محل مرطوب شده را با گچ به اصطلاح تیزون (‌زودگیر‌) پر می‌کنیم و زمینه را با کشته کشی آماده می‌سازیم و سپس ترکها را به ترتیب ترمیم و تعمیر می‌کنیم.

 خطر ترک‌ها در ساختمان :

ترک‌ها یک کوتاهی و قصور واقعی و مرئی هستند.

‌ترک‌ها ظرفیت باربری سازه‌ها را کاهش می‌دهند.

‌ترک‌ها به رطوبت اجازه می‌دهند تا به درون سازه بتنی نفوذ کرده و قابلیت استفاده عمومی را تحت تاثیر قرار می‌دهند.

‌ترک‌ها خطر نفوذ کلرورها را که در معرض نمک‌های ذوب یخ و یخ زدگی و ذوب شدگی مداوم مهستند افزایش می‌دهند.(مثلاً پای ستون‌ها، پل‌ها‌، سطوح پارکینگ‌ها).

‌ترک‌ها سبب تشدید خوردگی بتن و آرماتورها شده و قابلیت استفاده از سازه‌ بتنی را کاهش می‌دهند.

‌به طور کلی ترک‌ها سبب تخریب تدریجی سازه‌های بتنی میشوند.

عرض ترک فاصله بین لبه‌های ترک است که روی سطح المان سازه عمود بر امتداد ترک اندازه گیری می‌شود. عرض ترک تنها مبنای بررسی ترک ‌نیست بلکه ضخامت و بیشتر از همه دانسیته پوشش بتنی در مجاورت ترک برای حفاظت در برابر خوردگی دراز مدت بتن آرمه ضروری و مهم است.

برای محاسبه عرض واقعی ترک از ترک سنج‌ها استفاده می‌شود. برای چنین کاری تاریخ‌، ساعت، روز، وضعیت هوا و دمای محیط و دمای سازه در طول هر اندازه گیری که برای تشخیص انجام می‌شود می‌بایست یادداشت شود.

در این مطلب از به بحث مهمی که ممکن است در ساختمان   هایی که ساخته شده اند به وجود آید پرداخته شد و در نهایت نیز به دلایل مهم آن نیز اشاره گردید ، در مطالب دیگر از بخش سایت آرین تیس  می توانید مطالب مفیدی در این باره بیابید . اجرا مهم ترین و حساسترین بخش ساخت ساختمان است که مستلزم رعایت نکات اجرایی میباشد . با انتخاب یک مدیر پروژه می توان علاوه بر مدیریت در ساخت ، به شکل گیری کیفیت و استاندارد پروژه ، کاهش زمان زمان قرارداد با حفظ محدودیت های پروژه در کاهش هزینه های پروژه قدم بزرگی برداشت .

 

 

 

 

وال پست کلافی است که در طول های مشخص برای یکپارچه عمل نمودن دیوار به کار می رود. این وال پست ها سبب درگیری دیوار با اسکلت و در نتیجه استحکام دیوار خواهد شد. همان گونه که از نامش پیداست، وال پست نگهدارنده دیوار است   .

 

این المان که معمولا به صورت یک تیر-ستون طراحی می گردد، در انتهای سالن های صنعتی و به طور کل فریم های با دهانه بالا که انتهای آن با دیوار پوشش می گردد، قرار می گیرد.

 

وظیفه وال پست ها انتقال نیروهای حاصل از باد و زلزله از دیوار به فریم می باشد که موجب عدم تخریب دیوار می گردد. به طور عمومی اتصال آن در انتهای متصل به فریم به صورت لوبیایی جهت مراحل نصب و بر روی فونداسیون به صورت مفصل می باشد.

 

نقش وال پست در دیوار چیست ؟

به عنوان نگهدارنده دیوار است و سبب درگیری دیوار با اسکلت و در نتیجه باعث استحکام دیوار در برابر باد و زلزله می شود و کلافی است که در طولهای مشخص برای یکپارچه عمل نمودن دیوار بکار می رود و معمولاً به صورت یک تیر- ستون طراحی می گردد و در انتهای سالن های صنعتی و به طور کل فریم های با دهانه بالا که انتهای آن با دیوار پوشش می گردد، قرار می گیرد.

 

و میتواند فلزی یا بتن آرمه باشد. و نوع فلزی آن معمولاً بصورت پروفیل نبشی، ناودانی و یا قوطی میباشد.

 

انواع وال پست

وال پست قائم

وال پست افقی

عملکرد وال پست در دیوار چیست ؟

دو سر این اجزای قائم ( که معمولاً قوطی 6*6 انتخاب می شوند ) باید به گونه ای مناسب در کف و سقف مهار گردند. برای این کار می توان قبل از بتن ریزی داخل قالبها پلیت جایگذاری کرد و بعد از اتمام بتن ریزی از این پلیت ها برای جوشکاری از آنها استفاده کرد و یا میتوان با انکر بولت اقدام به جایگذاری پلیت در تیرها و ستون ها نموده و از آن برای اتصالات وال پست استفاده کرد .

 

لبه قائم تیغه ها نباید آزاد باشد. این لبه ها باید به یک تیغه دیگر یا یک دیوار عمود بر آن، یا یکی از اجزای سازه یا ستونکی که به همین منظور از فولاد، بتن آرمه یا چوب تعبیه می شود، با اتصال کافی داشته باشد.

ستونک می تواند از یک ناودانی حداقل نمره 6یا معادل آن از فولاد، بتن آرمه یا چوب تشکیل شده باشد. اگر طول تیغه پشت بند کمتر از 1?5 متر باشد، از لبه آن می تواند آزاد باشد.

 

حداکثر طول مجاز دیوار غیر سازه ای یا تیغه ای بین دو پشت بند عبارتست از 40 برابر ضخامت دیوار یا تیغه و یا 6 متر هر کدام کمتر باشد و حداکثر ارتفاع مجاز دیوارهای غیر سازه ای و تیغه ها از تراز کف مجاور 3.5 متر می باشد .

 

در شرایط فوق نیازی به اجرای وال پست قائم یا افقی نیست ولی در صورت اضافه شدن دهنه ها یا ارتفاع نیاز به استفاده از وال پست می باشد.لبه قائم تیغه ها نباید آزاد باشد . این لبه ها باید به یک تیغه دیگر یا یک دیوار عمود بر آن ، یا یکی از اجزای سازه یا ستونکی که به همین منظور از فولاد ، بتن آرمه یا چوب تعبیه می شود، با اتصال کافی داشته باشد.

 

ستونک می تواند از یک ناودانی حداقل نمره 6یا معادل آن از فولاد ،بتن آرمه یا چوب تشکیل شده باشد . اگر طول تیغه پشت بندکمتر از 1.5 متر باشد ، از لبه آن می تواند آزاد باشد.

 

اجرای وال پست فلزی در بلوک های سبک بتنی هوادار اتوکلاو شده

ابتدا محل ورق‌های اتصال به کف و سقف را مطابق با محل پیش بینی شده در نقشه‌ها مشخص می‌کنیم. پس از نصب ورق‌های اتصال، نوع فلزی را به ورق پایینی و ورق بالایی جوش می‌دهیم.

 

در یک طرف، بلوک سبک را به صورت کامل و در طرف دیگر جای آن را از داخل بلوک توسط اره ایجاد می‌کنیم. در صورتی که وال پست در ضخامت بلوک قرار می‌گرفت و اگر بلوک کوچکتر از 15 سانتیمتر ضخامت داشت، محل عبور وال پست را ایجاد می‌کنیم. در حالت دوم روی وال پست را با توری پوشش می‌دهیم.

 

نکات اجرایی وال پست

چنانچه پروفیل وال پست ارائه شده از طرف دستگاه مشاور دوبل نبشی باشد بهتر است که در هنگام ساخت وال پست، دهانه ی آن 1سانتی متر بیشتر از ضخامت دیوار مربوطه در نظر گرفته شود، تا تیغه کاملا داخل آن قرار بگیرد. همچنین در وال پست عمودی، بایستی در فواصل یک متر به یک متر با استفاده از میلگرد آجدار نمره 10، شاخک هایی را به قوطی یا نبشی های وال پست جوش داد تا گیرداری لازم بین تیغه و وال پست عمودی تامین شده و دیوار مورد نظر در هنگام وارد شدن بارهای جانبی رفتار یکپارچه تری از خود نشان دهد.

 

جهت گیرداری بیشتر وال پست افقی، در فواصل 1 تا 1?5 متر با استفاده از میلگرد آجدار نمره 14 و بالاتر، به سازه سقف متصل می­ شوند. همه پروفیل های مورد استفاده در ساخت وال پست های افقی و عمودی بایستی ضد زنگ خورده و جهت اتصال بهتر بین وال پست با دیوار های دو طرف و همچنین جلوگیری از ترک های ناشی از حرکات جانبی ساختمان در مرحله نازک کاری، روی آن توری مرغی یا رابیتس کشیده شود و با سیم گالوانیزه محکم گردد.